Tuutel

Onze eerste dag in Sanur is aangebroken. Amy was goed gestemd vandaag en het heil van gisteren is omgeslagen naar een mooie leuke zonnige dag met veel plezier.

Vandaag was de planning om naar de dierentuin te gaan. Na het ontbijt zijn we naar de receptie gegaan om vervoer te vragen. De dame achter receptie vroeg of we echt vandaag wilde gaan, want de dierentuin heeft blijkbaar een gratis shuttle service vanaf de McDonald op nog geen 10 minuten lopen hier vandaan (SLECHT!). Als we toch wilde gaan, dan moesten we een taxi betalen en dat vond ze zonde. We hebben toen meteen besloten om de volgende dag te gaan en om dan vandaag naar het schilpadden opvang te gaan. We wilden eigenlijk naar Turtle Island, maar omdat we zoveel slechte verhalen hadden gelezen op het grote boze internet over dierenmishandeling en commercieel gedoe hebben we besloten om daar geen geld en tijd aan te besteden. Boycot it is!

De mevrouw achter de receptie feliciteerde ons ineens tussendoor met ons huwelijk. De namen kwamen haar ineens bekend voor en ze zei dat zij die gene was die geregeld had dat onze kamer werd opgefluft in honeymoon stijl (volgens mij hebben we gisteren avond geen foto gemaakt van de mooie handdoeken zwaan met bloemen op de kamer). Na een kort gesprek over waar we vandaan kwamen wist ze precies dat The Hague, Den Haag was en hoe ze goedemorgen moest zeggen en zo. Leuk. Vervolgens liep ze met ons mee naar buiten naar de huis taxi van het hotel. Meteen een (veel te hoge) prijs afgesproken om naar de Schilpadden opvang te gaan. Amy dacht namelijk dat het 1 uur rijden was, dus €20,- heen, wachten en weer terug leek ons wel een mooie prijs. Uiteindelijk was het nog geen half uur heen, maar daar hebben we het niet meer over.

De man in de taxi was een gouden kerel. Enorm mee gelachen. Zijn zoon is afgestudeerd aan de Balinese universiteit en zijn dochter ging nog voordat haar broer was afgestudeerd verhuizen naar Rotterdam. Ze moest anders op haar broer wachten, omdat meneer de taxi chauffeur niet van 2 kinderen tegelijk de opleiding kon betalen. Zijn dochter kon daar niet op wachten en heeft voor Balinese begrippen een rijke man getrouwd. Verder was hij een keer in Nederland geweest en vond hij het maar koud en de sneeuw was geweldig. Hij vertelde ook nog wat over de Turtles. Deze noemde hij echter “Tuutels”. We hebben enorm binnensmonds gelachen. De tuutels worden opgevangen door volgens ons parttime vrijwilligers die er heus wel iets aan over houden. De tuutels worden beter verzorgd dan op het commerciële tuutel island, waar de tuutels 2 keer vast gehouden worden zodat mensen er mee op de foto kunnen waarna ze meestal (de volgende dag) overlijden. Een tuutel gaat namelijk ook dood als hij lang op zijn rug ligt. Een tuutel loopt ook niet verticaal op zijn achterpoten, dus waarom zou je een tuutel dan zo optillen, zei die.

Binnen 20 minuten waren we aangekomen in de middle of no where bij de tuutel opvang. We zagen geen enkele auto staan en we dachten dat het misschien gesloten was op deze zaterdag. We liepen naar een tafel waar een tuutel jongen zat en die vroeg of hij ons kon helpen. Ik zei dat we graag de tuutels wilde zien en meer wilde weten over deze opvang. Hij gaf ons een mooi A4-tje met tekst welke we niet hebben gelezen en begon ons een rondleiding te geven. We waren de enige, dus chiller kon niet. Die jongen van ergens in de 20 wist met geuren en kleuren te vertellen dat ze gesponsord worden door het Wereld Natuurfonds en dat zonder de hulp niet zover hadden kunnen komen. Als een tuutel gewond is wordt deze als het mee zit naar de opvang gebracht zodat ze behandeld kunnen worden en het liefst daarna weer de vrije natuur in gelaten. Maar meestel worden ze gevangen en voor veel geld op de zwarte markt verkocht, zodat er sieraden en kleren van gemaakt kunnen worden. Heel triest.

Ze vangen ook eieren op vanaf het strand, omdat ze meestal worden gestolen en worden verkocht op de zwarte markt. Deze eieren laten ze dan natuurlijk uitkomen waarna de schilpadden in een groot privé zwembad worden gedaan gegroepeerd per leeftijd per maand. Zo had je een aantal zwembaden met tuutels van 3 dagen, een paar weken en een paar maanden. Deze zwembaden hadden allemaal een pijp waar water uit stroomde de zwembaden in, om de tuutels te leren hoe ze tegen de stroom in moeten zwemmen. Daarnaast zwembadjes met gewonde tuutels en ook een tuutel die nooit meer de natuur in kan omdat hij niet sterk genoeg is en kan worden. Zijn schild was kapot en hij miste een deel van zijn poot en staart. Sommige zwembaden lijken viest, maar dit is zeewier. Dat vinden de tuutels erg lekker.

Na de rondleiding zei de beste man dat als we op de foto wilde met een schildpad, we op de foto mochten met een plastic replica. Anders gaan ze dood. Dit bevestigde de geruchten weer. Aangekomen bij de fooienpot waar we echt geld in wilde doen zei de beste man, dat we ook 150.000 roepie roepie (rond de €10,-) mochten betalen en dat we dan een certificaat kregen dat we een tuutel de vrije natuur in konden laten gaan. Een kleine tuutel van slechts een aantal weken/maanden oud. Dat hebben we natuurlijk gedaan. Ik moest mijn gegevens invullen zodat we een certificaat zouden krijgen. Vervolgens kreeg Amy een plastic bakje en moesten we een tuutel uitzoeken. We keken elkaar aan en ik dacht, misschien wordt die getagged o.i.d. en wordt dat aan het certificaat gekoppeld. We hebben gewacht tot die jongen terug was, anders zat die tuutel zolang in dat kleine ronde plastic bakje. Die jongen kwam uiteindelijk terug met het certificaat. Zie ik daar ineens mijn naam staan. Shit, dan had ik liever onze beide namen gezien, maar OK. Het is maar een papiertje.

Amy heeft de tuutel die het liefste mee wilde uit het zwembad gehaald en we liepen achter de jongen aan. Toen kwam, wat we niet hadden verwacht. Sir, follow that guy to the ocean. Uhhh… Gaan we hem echt de oceaan opsturen? Oh… Us… God… Wij naar de taxi chauffeur en die wilde ons wel even afzetten bij het strand. Daar aangekomen een stukje door de duinen gelopen en naar de oceaan. Zet hem maar het zand dichtbij het water. Vol spanning hebben we hem neergezet. En toen gebeurde er… Niks.. Shit is die dood? Wait for ittttttt….. Zei de beste man. En ja hoor. Na een aantal seconden begon de tuutel als een klein kind zo blij te bewegen.

Hij liep richting de oceaan en vond de stroming maar al te prachtig. Hier heeft hij tenslotte zijn hele leven al in gespeeld. We zagen hem steeds verder af en toe adem halen en voor we het wisten was die met de noorderzon vertrokken. We hebben weer een goede daad gedaan en zijn terug gegaan naar de taxi. Deze heeft ons weer bij het hotel afgezet en we hebben meteen een afspraak gemaakt voor maandag, als we naar Cangu gaan.

Bij het hotel aangekomen hebben we nog wat te drinken en bikken in een supermarkt gehaald. Heeft Amy per ongeluk de camera op de grond laten vallen omdat de rugtas niet dicht zat, maar doe hij het op een los onderdeel na nog prima en zijn we z.s.m. naar het strand gegaan. Al snel kwamen de moeders van de winkeltjes naar ons toegelopen om te klagen dat we ze waren vergeten gisteren en dat we nog naar hun winkels moeten komen. Dit waren we niet vergeten, maar hier hadden we gewoon geen zin in. Na een paar minuten op het strand kwamen er een tweetal dames van in de 20 het strand op lopen en die begonnen zich om te kleden. Amy zei dat ik aan het gluren was, maar ik lacht eigenlijk in te kakken, dus ze maakte me op tijd wakker. Staan er ineens 2 dames naakt op het strand de bikini aan te doen. Gek, maar aangenaam. OK, ik dwaal af….

Na wat uurtjes op het strand gezeten, gedronken, gegeten en gekeken te hebben zijn we naar de winkeltjes van de oude dames gegaan. We kregen een heuse escort en hebben 4 tanktops/singlets en wat souvenirs gescoord voor weinig en zo waren we allebei blij. Daarna hebben we nog wat in het bejaarden zwembad gechilled en zijn we naar de kamer gegaan. Ik wilde eigenlijk slapen maar ik bedacht me dat we onwijs achter liepen met ons TV Series die we thuis volgen. Dus maar even een aflevering van Arrow gekeken en The Flash.

Toen was het tijd om romantisch te gaan uit eten met zijn 2 bij het bekendste restaurant van Bali. Dit restaurant staat internationaal bekend om zijn variatie in hamburgers. Het restaurant met de 2 gouden bogen. Omdat we morgen moeten opstappen bij de McDonalds, leek het ons verstandig om te kijken hoe lang het lopen is. En als je er dan toch bent dan gelijk maar een hapje eten. Voor €5 euro hebben hebben we ons lekker vol gegeten en als toetje heb ik voor €0,50 ct. een McFlurry gehaald. Dat de mensen hier niet dik zijn!

In het hotel aangekomen hebben nog een paar afleveringen van The Flash gekeken in bed en moest ik nu toch echt aan de blog beginnen. Tot we werden gebeld door de receptie. Omdat de shuttle naar de dierentuin hoofdzakelijk uit gasten bestaat uit dit hotel komt de shuttle ons hier ophalen en hoeven we alleen maar in de lobby te wachten. Zijn we helemaal voor niks naar de McDonalds geweest :-P.

De blog is nu af. Morgen weer redelijk op tijd er uit, want om 9:00 vertrekt de bus.

Doei! Het was ons weer een waar genoegen. 25 x Tuutel! .. Oh 26!

P.S.

De eerste foto hieronder is trouwens nog onze huiskat waar we niet over hebben geschreven. Deze kwam de ena laatste dag nog even onder de veranda van onze villa vandaan om gezellig een bakkie water te drinken.